از شاعران به سیاستمداران: کشتار هزاره‌ها تا کی ادامه دارد؟
* رضا محمدی، شاعر و نویسنده مقیم لندن است. شاید اگر امروز در یک میهمانی جوانان لندنی صحبت از ریشههای نژادی و قومی شود، بحثی بسیار مهیجی برای سرگرمی تلقی شود. چرا که آنقدر نژادها در هم آمیخته‌اند که نمی توان به راستی ریشههای واقعی جمعی را پیدا کرد. اما در همین جهان گل و بلبل هنوز سلاخیهای عظیمی مثل نسل کشیهای باور نکردنی رواندا و بوسنی یکباره مثل زخمی بسته نشده سر ریز میکند. اما این همه ماجرا نیست. صدها نوع ازین گونه نسل کشیها هنوز در جهان جادویی ما جریان دارد که چشم و گوش بشر شهرهای بزرگ، حتی خبرش را نشنیده اند. از میان صدها روایتی که ازین نسل کشیها سراغ داریم. یکی از غمبارترین آنها، سرگذشت قوم هزاره است. هم تباران امیر خسرو بلخی و عبدالواسع جبلی دقیقا معلوم نیست از کی وارد سرنوشتی شدند که سلاخ خانه های قومی احاطه اش کرده بودند. چون هیچ کدام ازین دو شاعر بزرگ در شکایت نامه‌های بسیارشان از اهل زمانه، به نژادپرستی کسی اشارهای نکرده اند. ماجرا ظاهرا قبل از آن شروع می شود که دعوای کوچی ها /چادرنشینان و ده نشینهای بهسود شعله ور شد یا قبل از آن که
